Xoán era un home moi bo pero un pouco pesado. Un día Xoán e mais Linda separáronse, e Xoán non sabía facer a comida e foi á casa de Josefa e mais Manolo. Estes non sabían que se separaran. Era de noite e despois da cea puxéronse os tres a xogar ás cartas. Cada vez víase mais escuro. Cando chegou a hora de que Xoán marchase para casa foise pero con moito medo.
Outro día volvía estar alí. Cearon o pan que facía Josefa mais Manolo e o queixo que facía Josefa da vaca que tiña; e o lambón do Xoán comíao todo. Cando foi para casa volveu outra vez con moito medo.
Noutra ocasión, Manolo colleu unha lata furouna por baixo e meteulle brasas e Xoán coma sempre volveu, ceou, xogou as cartas e foise para casa.
Pero no medio do camiño encontrou as brasas soltando chispas co aire e Xoán tiña moito medo. Por se isto era pouco fórao acompañando un lobo por todo o camiño e Xoán tiña moito medo pero non lle pasou nada .
Nunca volveu e aprendeu a facer a comida el só.
Informante :Carmen Blanco Vázquez .
Idade : 82 anos .
Relación :é a miña avoa
Casa : Cardeiro
Lugar : Racamonde
Parroquia : Condes
Conto recollido por María Carballido Castro
