Romance do Xan Guindán

Xan Guindán queríase casar 

tiña a moza sen buscar 

andáballe facendo o amor 

á filla da tía Xoana.
-Boas noites tía Xoana, 

onde lle vai a rapaza.
-Foi buscar o gas para a noite, 

xa me parece que tarda.
Daquela chegou a rapaza 

de portas para adentro.

-Boas noites Xan Guindán, 

traigote no pensamento.
-Pois ti diralo de bromas, 

pero eu digoo de veras.
Eu queríame casar 

e véñoche facer o amor.
-Pois tamén che hei de dicir 

e tamén hei de contar, 

quero facer unha saia 

e teño a lá sen fiar, 

os zapatos rotos 

e o pano todo furado, 

se tes cartos cómprame outros 

e casemos de contado.
Fixéronse as municións 

como de uso acostumbrado. 

Leváronllas ao cura 

que as lea de contado. 

O cura leu as municións 

no ofertorio da misa 

e á xente que as oíu 

tamén lle servíu de risa.
O cura e ó sancristán 

da risa que lles deu 

caeulles o libro da man. 

Xan Guindán quedouse teso 

coma as varas dun caínzo, 

deu a volta e camiñou, 

nin sequera adeus lles dixo. 

A nena sentiu vergoña 

pero as vellas aínda se rían 

e así que chegou alí 

díxolles que non quería.