24 de mar. de 2009

Romance do Xan Guindán





Xan Guindán queríase casar 
tiña a moza sen buscar 
andáballe facendo o amor 
á filla da tía Xoana.
-Boas noites tía Xoana, 
onde lle vai a rapaza.
-Foi buscar o gas para a noite, 
xa me parece que tarda.
Daquela chegou a rapaza 
de portas para adentro.
-Boas noites Xan Guindán, 
traigote no pensamento.
-Pois ti diralo de bromas, 
pero eu digoo de veras.
Eu queríame casar 
e véñoche facer o amor.
-Pois tamén che hei de dicir 
e tamén hei de contar, 
quero facer unha saia 
e teño a lá sen fiar, 
os zapatos rotos 
e o pano todo furado, 
se tes cartos cómprame outros 
e casemos de contado.
Fixéronse as municións 
como de uso acostumbrado. 
Leváronllas ao cura 
que as lea de contado. 
O cura leu as municións 
no ofertorio da misa 
e á xente que as oíu 
tamén lle servíu de risa.
O cura e ó sancristán 
da risa que lles deu 
caeulles o libro da man. 
Xan Guindán quedouse teso 
coma as varas dun caínzo, 
deu a volta e camiñou, 
nin sequera adeus lles dixo. 
A nena sentiu vergoña 
pero as vellas aínda se rían 
e así que chegou alí 
díxolles que non quería.





Ningún comentario:

Publicar un comentario